عملکرد تیروئید و ارتباط آن با مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با زنان باردار سالم

زمینه و هدف: دیابت بارداری و کم کاری تیروئید از شایع ترین اختلالات اندوکرین در بارداری هستند و هردو از شرایط مقاومت به انسولین محسوب می شوند. هورمون های تیروئیدی مادر نقشی مهم در امبریوژنز و بلوغ جنین و iq کودک وی دارد. براساس تجربیات بالینی ما به نظر می رسد کم کاری تحت بالینی تیروئید در مبتلایان به دیابت بارداری شایع تر است. از آنجاکه تست های عملکرد تیروئید جزء تست های روتین دوران بارداری محسوب نمی شود، لذا ما در این مطالعه ضمن بررسی عملکرد تیرویید، ارتباط آن با مقاومت به انسولین را در خانم های باردار مورد بررسی قراردادیم. روش بررسی: مطالعه ی حاضر مطالعه ای توصیفی تحلیلی بود که در آن 142 زن باردار در دو گروه مبتلا به دیابت بارداری و زنان سالم شرکت داشتند. بر روی کلیه ی شرکت کنندگان پس از اخذ اطلاعات دموگرافیک و محاسبه ی bmi، تست تحمل گلوکز انجام شد. همچنین برروی نمونه خون ناشتا تست های عملکرد تیروئید، سطح سرمی آنتی بادی ضد tpo و انسولین ناشتا اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده با استفاده از آمارهای توصیفی و تست های آماریt-test و کای دو و مدل رگرسیون چندمتغیره آنالیز شد. یافته ها: در این مطالعه 68 زن باردار با دیابت بارداری (gdm) و 74 زن باردار سالم شرکت داشتند. سن و bmi زنان دچار gdm بیشتر از گروه کنترل بود (0001/0< p) سطح tsh سرمی پس از حذف عوامل مداخله گر در هیچیک از دو گروه همبستگی معنی داری با سطح انسولین و اندکس homa-ir نداشت. در میان گروه بیماران 7/14درصد و در میان گروه سالم 8/6درصد سطح anti-tpo بیش ازحد طبیعی داشتند (171/0=p). سطح آنتی بادی ضد tpo هم با اندکس homa-ir (01/0=p) و هم باسطح انسولین (003/0=p) ارتباط آماری معنی داری داشت. نتیجه گیری: در مجموع نتایج این مطالعه همراهی اختلال عملکرد تیرویید را با دیابت بارداری نشان نداد، اگرچه آنتی بادی های ضدتیرویید در دیابت بارداری بیشتر دیده شد. انجام مطالعات آینده با حجم نمونه بالاتر می تواند به نتیجه گیری دقیق تر در این زمینه کمک کند.